Goeie Hoop: Nachtje Goeie Hoop

Zomaar even een indruk van hoe sommige nachten hier verlopen. (Gelukkig verlopen ze maar af en toe zo!)

Alle huizen zijn hier beveiligd met alarm, dus het Goeie Hoop huis ook. 's Avonds zetten we het alarm erop en 's ochtends halen we het er weer af. Nu is het echter zo dat ons alarm niet helemaal werkt zoals het hoort. Soms waait het hier erg hard en dan kan het zijn dat we een paar keer in de nacht ons bed uit moeten, omdat het alarm ons wekt. Nu was het afgelopen weekend helemáál niet winderig en toch werden we zeker zo'n zeven keer gewekt. Het begon al om half 10 's avonds en het ging de hele nacht door met om 1 uur, half 2, 4 uur, kwart voor 5, 6 uur en ergens tussendoor nog een keer een alarm. De zevende keer denk je toch écht: ik wil blijven liggen! Het gaat ongeveer zo (ik beschrijf voor het gemak 1 keer alarm):

Het alarm loeit (keihard!). Het duurt heel even voordat ik besef dat het alarm afgaat en het duurt nóg even voordat ik de knop om kan zetten dat ik uit m'n bed moet. Alle vrijwilligsters moeten namelijk uit bed en proberen zo snel mogelijk beneden te komen. Ik spring uit m'n bed, ren naar de Goeie-Hoop-telefoon die altijd op hetzelfde plekje ligt, neem hem mee en ren naar beneden om het alarm eraf te gaan zetten. Als ik bij het alarm kom is het vaak al afgezet, ik ben meestal niet de snelste (dat komt niet omdat ik niet hard kan rennen, maar omdat die mentale knop bij mij meestal niet zo snel werkt). We lopen het hele huis rond en kijken door de ramen of we iets zien. Ondertussen worden we gebeld op de Goeie Hoop telefoon. Dat is de security, of alles oké is. Meestal zeggen we dat het oke is, maar betreffende nacht hebben we toch een aantal keer de security laten komen. Die komt dan langs en loopt het hele huis rond en schijnt met de zaklamp of hij iets ziet. Hij ziet niets anders dan alleen een aantal dames in hun nachtkleding. Volgens de security is het alarm 'broken'. Als we niks zien en de security is weer weg, wordt het alarm er weer opgezet en duiken we weer ons bed in. We wachten op de volgende melding... (Dat is geen grapje; ik lig echt in mijn bed te wachten tot 'ie weer afgaat en als dat 7x gebeurd wordt je écht chagrijnig. Slaap je net; gaat dat ding weer af!) Nouja... vooruit... het hoort erbij zullen we maar denken. Ik leef hier in Z-Afrika. Maar op zulke momenten denk ik; lag ik maar thuis in bed!

PS.: Ik heb badjassen gekocht van het sponsorgeld. Hartelijk dank voor alle giften die ik heb ontvangen. Kleding is hier niet duur en de kinderen kunnen warme kleding goed gebruiken, ze hebben het vaak koud. Het is hier in huis koud, ook al is het buiten warm. We hebben hier geen verwarming en missen ook het dubbel glas. Foto van de badjassen volgt. Namens de kinderen hartelijk dank!