Ziekte

Een bericht wat ik afgelopen donderdag al heb getypt, maar wat ik nog niet geplaatst had...

Ik denk dat de huisarts afgelopen week wel een aantal keer gedacht heeft: Hoeveel zouden er vandaag weer komen van Goeie Hoop? Het was namelijk ziekenboeg, sinds vorige week woensdag. We hebben alle kinderen ziek gehad op drie na, plus de twee inlandse moeders en twee vrijwilligsters. Twee andere vrijwilligsters waren op vakantie, dus het was behoorlijk puzzelen wie wat kon doen. Er is hard gewerkt. Hier een pilletje, daar een drankje, hier de temperatuur meten, daar wat te eten brengen, daar een doktersbezoekje…

Gelukkig hebben we het ergste waarschijnlijk achter de rug. Zelf lig ik ook verkouden en met hoofdpijn op bed. Ik hoop maar dat het snel overgaat, want om mijn laatste weekje hier nou in bed door te brengen, daar heb ik niet zoveel zin in. Inderdaad; mijn laatste weekje. Wat is de tijd ontzettend snel gegaan. Ik weet nog als de dag van gisteren dat ik voor de eerste keer het rode zandpad opreed, naar het Goeie Hoop huis. Ik weet nog als de dag van gisteren dat ik de kinderen voor het eerst zag en hoe een aantal reageerden. En nu is het bijna tijd om afscheid te nemen. Mijn afscheidskadootjes staan klaar. Het voelt raar… Ik ben me hier thuis gaan voelen en ik ken de omgeving hier bijna net zo goed als Zeeland zelf. Ik heb namelijk veel gereden en veel gezien. Ik heb de sfeer geproefd van dit land en me in mogen zetten voor de kinderen in Goeie Hoop. Als ik bedenk hoeveel ik hier geleerd heb en hoeveel ik heb mogen meemaken en zien, is mijn hart vol dankbaarheid. Een paar maanden leven in een andere cultuur, kan ik iedereen aanraden. Het is niet altijd gemakkelijk, maar je leert zoveel van de cultuur en ook van jezelf kennen. Waar ik onder andere achter gekomen ben, is dat meeleven vanuit je eigen familie, vriendenkring en gemeente heel veel betekent! Nu begrijp ik pas hoezeer een kaartje of mailtje gewaardeerd kan worden. Daarom wil ik via mijn blog ook álle mensen bedanken die door een kaartje of iets dergelijks hebben laten zien, dat ze aan mij dachten. Ook iedereen die me dit niet heeft laten weten, maar het wel deed; bedankt! 

Ik hoop mijn laatste weekje hier nog even extra te genieten en stiekem ook al een beetje uit te zien naar Nederland!